Współczesna wiedza o Bogu, Ewolucji, sensie życia człowieka.
Metodologia duchowego doskonalenia się.

---

Sztuka bycia szczęśliwym/Zajęcia 6

---

Zajęcia 6

Medytacja wstępna

Ćwiczenia psychofizyczne

Medytacja latihan i taniec "spontaniczny". Uzupełnienie do medytacji latihan: wyobraźmy sobie, że otwieramy wszystkie pory ciała, stajemy się jak sito. pozwalając strumieniowi światła słonecznego swobodnie przepływać przez nasze ciała. Niechaj ten strumień oczyści je od wszystkiego, co sprzeczne jest z sadami Czystości, Światła, Miłości!

Relaksacja w “pozycji półżółwia”, a następnie w drugim wariancie “pozycji krokodyla”.

Obecnie wykonamy ćwiczenie przeznaczone w szczególności do opanowania i rozwoju układów kompensacyjnych organizmu, pozwalających w jakimś stopniu uzupełnić braki wzroku.

Nie należy oczekiwać, że omawiana zdolność ujawni się od razu u wszystkich w pożądanym stopniu: obecnie opanujemy tylko sam sposób, a dalszy rozwój funkcji będzie zależny od własnych wysiłków każdego oraz pomocy wzajemnej.

Rzecz dotyczy zdolności naszego narządu wzrokowego, podobnej do wychwytywania promieniowania podczerwonego. Zdolność tę, jak należy przypuszczać, posiadają potencjalnie wszyscy ludzie, jednak w zwykłym życiu nie jest ona wykorzystywana, a nawet zauważana. Zasadę tę wykorzystuje się w przyrządach do obserwacji w ciemności — noktowizorach, jak również, stosowanych w medycynie przyrządach termowizyjnych, pozwalających widzieć na ekranie jasną sylwetkę pacjenta i w postaci ciemnych plam — ogniska chorób. W ten sam sposób, lecz bez przyrządów, może oglądać innych ludzi również “ekstrasens”, który opanował tę zdolność.

Tak więc, usiądziemy naprzeciw siebie parami w odległości około 2 metrów. Oświetlenie sali nie powinno być zbyt jasne. Światło od okien nie powinno padać prosto w oczy.

Niech każdy skoncentruje się na partnerze, dobrze zapamiętując położenie jego ciała.

Zamkniemy oczy i będziemy “przeglądać” partnerów wzrokiem wyobraźni. Zobaczymy ich jasne sylwetki, w których można rozróżnić ciemne wtrącenia — ogniska różnych zakłóceń bioenergetycznych. Bardziej dokładną “diagnozę” można postawić przybliżając się do partnera i biorąc odcinek jego ciała, w którym widzimy zakłócenia, między swoje dłonie.

Przeprowadzone ćwiczenie znacznie rozwija zdolność koncentracji, lecz jego podstawową wartością w stosunku do naszej pracy, o czym już była mowa, jest rozwój układów kompensacyjnych wzroku. Tym sposobem można nauczyć się widzieć sylwetki nie tylko ludzi i zwierząt, lecz również wszystkie nagrzane przedmioty, typu ścian domów itd,

Sawasaną

A teraz usiądziemy w koło i urządzimy wspólny "stół — ucztę”. Zamykamy oczy. Wyobrażamy sobie pośrodku koła duże naczynie napełnione dopiero co ugotowanymi aromatycznymi ziemniakami.

W zasięgu ręki każdego z nas stoją miseczki ze śmietaną. Bierzemy ziemniaki rękami, maczamy je w śmietanie i jemy. Takie jedzenie jest bardzo smaczne! Jemy do syta!

Teraz niechaj w naszym kole pojawią się kosze z owocami. Wybieramy każdy według swego gustu. Biorąc do ręki, oglądamy, zachwycamy się widokiem, uzyskujemy wrażenie pełnej realności. Odgryzając po kawałku nie połykamy od razu: żujemy powoli, lubując się wspaniałym smakiem i wdychając aromat.

Kto chce niech naleje sobie gorącej kawy zbożowej. Proszę uważać, aby się nie oparzyć! Pijemy, rozkoszując się, przegryzamy słodkimi ciasteczkami, czujemy jak gorący płyn płynie przez przełyk do żołądka i po całym ciele rozchodzi się przyjemne ciepło.

Ta medytacja — zabawa doskonale rozwija zdolność do obrazowego myślenia. Później, przestawiając się w myślach na dowolne przyjemne obrazy, łatwo uwolnimy się od emocji negatywnych. Lecz ta medytacja ma jeszcze jedno cenne zastosowanie. Wyobraźmy sobie: przyjdą do nas goście, sadzamy ich za stołem i zaczynamy “przyrządzać” różne smakołyki, takie jakich nie ma nawet w sklepach ... (Oczywiście potem trzeba będzie nakarmić gości prawdziwym jedzeniem).

Część teoretyczna. Rozpoczynamy nowy temat — możliwość wykorzystania pewnych ośrodków refleksogennych organizmu w autoregulacji psychicznej.

Co to są ośrodki refleksogenne? Są to sektory na powierzchni lub wewnątrz ciała, przy specyficznym oddziaływaniu, na które powstają określone reakcje ruchowe, wegetatywne lub psychiczne (odruchy).

Na przykład swędzenie w nosie wywołuje kichanie, łaskotanie stopy — jej odsuwanie, uderzenie w ścięgno pod rzepką kolanową — drgnienie nogi itd. Okłady gorczycowe i bańki stawia się na z góry określone odcinki skóry: tylko w takim przypadku wywiera to pożądany wpływ na zaognione narządy wewnętrzne. Do ośrodków refleksogennych należą również “aktywne biologicznie punkty skóry”, na które odziaływuje się metodami akupunktury oraz innymi podobnymi metodami, co daje określony efekt leczniczy w narządach wewnętrznych, nierzadko znacznie oddalonych od tych punktów. My jednak obecnie zajmiemy się bezpośrednio inną grupą ośrodków refleksogennych, zwanych czakrami.

Czakry (po chińsku tan tien'y) są to struktury istniejące mniej więcej na tych samych poziomach wewnętrznej budowy organizmu, co i meridiany akupunktury. Jedną z głównych funkcji spełnianych przez czakry jest gromadzenie, przemiana i rozdzielanie bioenergii. Razem czakr jest siedem (niektórzy autorzy wymieniają inną liczbę; jest to wynikiem bądź nieporozumienia, bądź też zaliczenia do czakr innych struktur o innych funkcjach). Każda czakra pełni w organizmie określoną rolę, o czym będzie jeszcze mowa. Obecnie zaś należy podkreślić, że koncentracja świadomości w każdej z czakr powoduje określone zmiany w sferze emocjonalnej człowieka. Pozwala to na wyjątkowo korzystne spożytkowanie pracy nad tymi ośrodkami dla przyswojenia sobie sposobów autoregulacji psychicznej.

Rozmieszczenie przestrzenne czakr w organizmie jest następujące:

Sahasrara — czakra o kształcie tarczy, znajduje się pod kością ciemieniową. Ma średnicę około 12 cm, wysokość — około 5 cm. Obejmuje obszar półkul przodomózgowia.

Adżna — duża czakra, rozmieszczona w środku głowy. Jej punkt centralny, patrząc od przodu, znajduje się nad nasadą nosa, trochę powyżej linii brwi; patrząc z boku — około 2 cm w przód i w górę od małżowiny usznej. Obszar, który obejmuje ta czakra, pokrywa się z centralnymi sektorami mózgowia (śródmózgowie, międzymózgowie, most).

Wiszudha — czakra, rozmieszczona w dolnej części szyi i obejmująca obszar od kręgosłupa do tarczycy włącznie.

Anahata — czakra, zajmująca obszar w okolicy piersi. Dobrze rozwinięta anahata zajmuje większą część klatki piersiowej.

Manipura — czakra, zajmująca górną połowę brzucha.

Swadhistana — czakra, zajmująca dolną połowę brzucha.

Muladhara — czakra, zajmująca górną połowę brzucha. nicy od kości ogonowej do kości łonowej.

Stopień rozwoju poszczególnych czakr pokrywa się z cechami psychiki konkretnego człowieka. Tak przy dobrze rozwiniętej

sahasrarze zauważa się dobrze wyartykułowaną zdolność do myślenia “strategicznego”, tj. objęcia myślą całej sytuacji ogółem ,,jednym spojrzeniem”', ,,z góry”, co pozwala tego typu ludziom być przełożonymi o szerokim horyzoncie myślenia;

adżnie — zdolność do myślenia “taktycznego”, która pozwala na pomyślne rowiązywanie “wąskich”, szczegółowych problemów w nauce, przemyśle i życiu powszednim;

wiszudhi — zdolność do postrzegania estetycznego: dobrzy malarze, muzycy oraz inni twórcy dzieł sztuki to ludzie o dobrze rozwiniętej wiszudhi;

anahacie — zdolność do miłości emocjonalnej (miłość nie “od rozumu”, a “od serca”);

manipurze — zdolność do energicznych działań, ale równie często także skłonność do ciągłego pozostawania pod wpływem emocji negatywnych typu irytacji i gniewu;

swadhistanie — dobrze wyartykułowana funkcja rozrodcza;

muladharze — odporność psychiczna we wszelkich sytuacjach życiowych.

Każdy z nas miał okazję w swoim życiu spotkać się z przejawami aktywności tej lub innej swojej czakry.

Na przykład przy zmęczeniu umysłowym odczuwa się ciężar w okolicy adżny lub sahasrary.

Zaś przy postrzeganiu czegoś bardzo harmonijnego czasami “zapiera dech” ze szczęścia — to daje znać o sobie wiszudha. A oto odwrotna sytuacja — i “coś ściska w gardle” — to reakcja tej samej czakry na nieharmonijność sytuacji (na przykład poczucie krzywdy w obliczu niesprawiedliwości lub własny błąd, który doprowadził do stanu “ja nie wiem, co mam teraz zrobić”).

Anahata daje znać o sobie w pewnych chwilach miłości pozbawionej egoizmu. Są też ludzie, których serce (anahata) emanuje Miłością ciągle na wszystkich i w każdej sytuacji. O takich ludziach mówi się “o wielkim sercu” lub też “ludzie serdeczni”. Takimi właśnie powinniśmy stać się wszyscy.

Manipura odczuwana jest zwykle jedynie przy doznawaniu emocji negatywnych, stwarzając wstrętne “ssące” i “ćmiące” uczucie lub nawet wrażenie skręcających się i bulgocących w niej nieprzyjemnych energii.

Możliwość odczucia swadhistany szczególnie wyraźnie pojawia się przy niezaspokojonym popędzie płciowym. Te nieprzyjemne wrażenia w dolnej połowie brzucha oraz odpowiednim odcinku kręgosłupa (objawy te występują dalece nie u wszystkich) są wynikiem przepełnienia czakry specjalnym rodzajem bioenergii — udaną, która powinna była wylać się z czakry, doprowadzając do orgazmu. Wyzwolona w normie udana poprzez narządy płciowe przedostaje się do muladhary partnera i następnie ulega przemianie (sublimacji) w energię tej lub innej czakry. W analogiczny sposób może być sublimowana także własna udana przy jej nadmiarze lub wstrzemięźliwości płciowej. (Jednakże przy długotrwałej wstrzemięźliwości oraz braku seksualnej stymulacji emocjonalnej wytwarzanie udany obniża się). Spożytkowania udany dokonuje pracująca w danej chwili czakra (tj. w zależności od rodzaju działalności człowieka) lub też ta czakra, która jest specjalnie trenowana.

Zapamiętajcie rozmieszczenie czakr.

Spróbujcie określić według objawów zewnętrznych, które z waszych czakr, a także czakr waszych znajomych są dobrze rozwinięte, a które na odwrót wymagają rozwoju. Ze względu na dominację tej lub innej czakry można podzielić ludzi na typy psychiczne (na przykład anahatniczny, adżniczny i inne).

Na następnych zajęciach rozpoczniemy pracę nad czakrami. Pracy tej nie można pogodzić ze spożyciem nawet najmniejszej ilości alkoholu. To wymaganie musi być kategorycznie przestrzegane pod rygorem zagrożenia zdrowia. Do produktów zawierających alkohol, oprócz napojów spirytusowych, zalicza się kwas chlebowy, kefir, acydofilina, kumy s, jak również niektóre rodzaje tortów (zsiadłe mleko nie zawiera alkoholu).